ขี้เกียจ เครียด นอน

เป็นบ่อยๆ ผลจึงออกมาอย่างที่เห็น คือ ยิ่งใช้ชีวิตนานๆ ความดักดานเลยมาเยือน เมื่อนั้นฉันใด หายนะไซร้ ถามหา

ตามประสา พวกสมาธิสั้น ความฝันยาวอย่างผม อยากได้อะไรก็ฝันเอา มีความสุขกับฝันลมๆ แล้งๆ ไปวันๆ (กรุณาอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง เด็กและสตรีมีครรภ์ไม่ควรใกล้ ผู้ป่วยควรเอาไปอยู่ด้วย) คิดอยู่นั่น ไม่ค่อยทำไร

ผลออกมาก็เลย ฉลาดน้อยไป ทำไรไม่ค่อยได้

พอทำอะไรไม่ได้ ก็เครียด เครียด เครียด แล้วก็ นอนเพื่อให้หายเครียด

ตื่นมาก็ ขี้เกียจ ไม่รู้จะทำอะไร คิดไม่ออก เพราะสมองน้อย คิดไรไม่ออกก็เครียด เครียดแล้วก็นอน เพื่อให้หายเครียด

ผมไม่รู้ว่า ระหว่างที่ผมนอนนั้น ร่างกายและระบบชีววิทยาในตัวของผม มันคิดวิปลาส อันใดหรือไม่ ที่วิ่งไปเอารอยหยักในสมองมาต่อเติมระยะทางให้กับสันหลัง เหมือนร่างกายทำงานผิดรูปแบบ แต่ก็ได้แค่คิด

ตอนนี้ก็เลยคิดไม่ออกว่าจะเขียนบทความ css เรื่องอะไรดี เพราะมันเยอะเกินกว่าที่ระบบสมองจะสามารถแยกแยะได้ ก็เลยหันไปเขียนเรื่องพื้นๆ อย่าง xhtml แทน

Xhtml ง่ายๆ ยังเขียนไม่ได้ เลย ทีนี้ พี่น้องเอ้ย

พอ พอ พอ ก่อนที่จะแสดงความโง่มากไปกว่านี้

โง่ตามอัตภาพบ้าง ก็ดี อย่างน้อยชีวิตนี้ เราก็ไม่ได้ฉลาดไปซะหมด