รุนแรงเกินคาดคิด (ตอนที่ 1)

ไม่ใช่แค่เพียงเด็กๆ เท่านั้นที่เปิดดู แต่ยังรวมไปถึงผู้ใหญ่ผู้ปกครอง ของเด็กเหล่านั้นด้วย ที่นั่งดูไป ทำงานไป

แต่ส่วนใหญ่ยังเป็นเด็ก เด็ก ที่นั่งหน้าสลอนดูกันอย่างตั้งอกตั้งใจ ซึ่งตัวละครอาจจะผิดแปลกไปจากเมื่อก่อนบ้าง ที่อาจจะหน้าตากระเดียดไปทาง พระเอกเกาหลี ตามกระแส

ยังจำภาพสุวนันท์ คงยิ่ง เลือดเต็มปากใน “ยอพระกลิ่น” ได้ไหมครับ
พระเอกหน้าตาไทย ไทย เมื่อสมัยเกือบยี่สิบปีก่อนหน้า ที่มีโกมินทร์ และ ดิน น้ำ ลม ไฟ

วันก่อนผมมีโอกาสได้เฉียดกลายทีวี ก็เลยยืนดูกับ หลาน หลาน ว่าพัฒนาการด้านละครไทยไปถึงไหน

โอ้โห… ปล่อยพลังกันเข้าไป เลือดตกยางออก ระเบิดตูมตาม ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนมันไม่ได้ปล่อยพลังกันอย่างนี้ มันก็ปล่อย แต่ไม่เละเทะ ขนาดนี้ ซีจีตระการตาแบบว่าใส่กันไม่ยั้ง

ไม่สงสารเด็กบ้างหรือครับ

บางคนอาจจะคิดไม่พบด้วยซ้ำว่าที่ผมพูดนั้นมันหมายถึงอะไร มันต้องสงสารเด็กตรงไหน น่าสนุกจะตาย ระเบิดภูเขา เผากระท่อม

อย่าลืมนะครับว่าทั้งหมดทั้งมวลนั่น มันคือความรุนแรงที่สื่อนำเสนอออกไป ความรุนแรงที่มีมานาน นานจนเราชินชาและรู้สึกว่ามันเป็นส่วนนึงที่ธรรมดา หลายเป็นสิ่งหล่อหลอมเด็กๆ ในสังคมชนบทที่ติดตามละครเหล่านั้น เติบโตมาพร้อมกับความรุนแรงที่ แม้แต่ผู้ปกครองก็คาดไม่ถึง

แล้วการ์ตูนหละ

ครับ การ์ตูนมันก็คือการ์ตูน มันเหนือความเป็นจริงด้วยตัวของมันเองอยู่แล้ว เด็ก เด็ก อาจจะรู้ได้ในระดับหนึ่งของการ์ตูน แต่กับละครที่ใช้คนแสดงจริงนั้นมันไม่ใช่ เด็กบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง ถ้าหากไม่ได้รับคำแนะนำ

จึงเห็น เด็ก เด็กเหล่านั้น ปล่อยพลัง เหมือนในละคร ปล่อยแสงไฟ ถล่มนางยักษ์ใจร้าย
จึงเห็นวัยรุ่นปล่อยพลัง เลือดตก ยางออก
จึงเห็น ผู้ปกครอง ปล่อยพลัง ความเสียใจ
จึงเห็น ประเทศชาติ ปล่อยพลัง ความเสียหาย
แต่มองไม่เห็น ว่าสังคม จะไปเอาผิดกับใคร