ชีวิต ในความเป็นไป

หลังจากที่ร้างลา ห่างหาย หลบเร้น ซ่อนลวง ไปนานหลายชั่วยาม ชีวิตที่มันดำเนินไป โดยสะดวก และไม่สะดวก ก็ได้พบคำตอบที่ค่อยๆ เปิดออกมาให้เห็น ว่าความเป็นจริงแล้ว เรากำลังดำเนินไป อย่างไร เพื่ออะไร และทำไม ซึ่งอันความยุ่งยากที่เราได้พานพบนั้น หากเข้าใจ จริงจังแล้ว มันจักใช่อยากยุ่งมายมากอย่างคิดไว้ไม่

อย่างที่ผู้รู้เขาบอกไว้ว่า ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำไป สิ่งใดที่มุ่งหวัง จักเกิดผล ไม่เสร็จวันนี้ ก็เสร็จพรุ่งนี้ ไม่เสร็จพรุ่งนี้ ก็เสร็จในวันต่อๆ ไป และหากว่าไม่เสร็จเลยไซร้ มันจึงเป็นเช่นนั้นเอง ประมาณได้ว่า สิ่งนั้นที่มันเกิดขึ้นมา เกิดขึ้นมาเพื่อความไม่เสร็จสมบูรณ์ เกิดขึ้นมาเพื่อทำให้คนรู้ไม่เท่าทัน หงุดหงิดงุ่นง่าน กว่าจะรู้ว่า “ช่างมัน” เราก็เสียเวลา โอกาส ไปมากโข

เขียนขึ้น ดั่งเหมือนว่า ผมนั้น เข้าในรสพระธรรมอันสูงส่ง แต่หาไม่ ใครที่รู้จักผมดี ผมไม่กราบพระมานานมากแล้ว สิ่งที่คิด สิ่งที่รู้ ก็คือชีวิต

ชีวิต ในความเป็นไป ในธรรมชาติ

ไม่มีสิ่งใดยุ่งยาก ไม่มีสิ่งใด ง่ายดาย มันจงเป็นเช่นนั้น เช่นที่เราได้รับรู้

ความสุข จักเกิด หากเรา เลือกใช้ชีวิต ที่ โสมม ในโลกใบนี้ได้อย่างเหมาะสม อย่ากระนั้นเลย ความพอดีไม่เคยมีจริง และไม่เคยเข้าใครออกใคร และส่วนใหญ่ มันออกจะห่างไกลแล้วไม่ยอมใกล้เข้ามาให้เห็นเลย

จึงมีชีวิตเป็นไป เรื่อยๆ ตามธรรมชาติ